RABBİM, NİHAYET SANA
     
     Rabbim, nihayet sana itaat edeceğiz...
     Artik ne kin, ne haset, ne de yaşamak hırsı,
     Belki her sabah vakti, belki gece yarısı,
     Artık nefes almayı bırakıp gideceğiz...
     Ben artık korkmuyorum, herşeyde bir hikmet var
     Gecenin sonu seher, kışın sonunda bahar.
     Belki de bir bahçeyi müjdeliyor şu duvar,
     Birer ağaç altında sevgilimiz, annemiz.
     Gece değmemiş sema, dalga bilmeyen deniz,
     En güzel, en bahtiyar, en aydınlık, en temiz
     Ümitler içindeyim, çok sükür öleceğiz...
                                             
     Ziya Osman Saba
     Geçen Zaman (1941)