HER AKŞAMKİ YOLUMDA
     
     Her akşamki yoluma koyulmuş gidiyorum.
     Her akşamdan vücudum bu akşam daha yorgun.
     Öyle istiyorum ki bu akşam biraz sükûn,
     Bir cami eşiğine yatıversem diyorum
     
     -Rabbim, şuracıkta sen bari gözlerimi yum!
     Sen, bana en son kalan, ben senin en son kulun;
     Bu akşam, artık seni anmayan İstanbulun
     Bomboş bir camiinde uyumak istiyorum.
     
     Sonsuz sessizliğini dinlemek istiyorum.
     Bilirim ki taşlığın bir dösek kadar ılık,
     Sana az daha yakın yaşamak için artık,
     Rabbim, ben yalnxiz zeytin ve ekmek istiyorum.
                                             
     
     Ziya Osman Saba
     Geçen Zaman (1931)