BİR ÖLÜNÜN ARKASINDAN Ey ölü, az daha yaşatmak isterdim seni, Habersiz bırakıp gittiğin evde. Giysen hazır duran terliklerini, Odalarda dolaşsan, öksürsen Toplasan bu yaz da bahçende yemişleri, Az daha ömür sürsen. Gözlerimin önünde hep boyun bosun, Nasıl girerdin şu kapıdan, memnun Şu iskemleye otururdun. Avuçlarımda, ılık, el sıkışın, Bana bakışın... Nasıl uzatırdın bana şu sürahiyi? Seyrederdik uçan bulutları, geçen gemileri. Nasıl son defa konuştun, son defa güldün? Nasıl öldün?.. Nasıl öldü, Yarabbim, nasil öleceğiz? Hangi sonsuz geceler, iklimler geçeceğiz, Bundan sonra da bir gün aynı sofrada Oturacak mıyız bir daha!.. Ziya Osman Saba Geçen Zaman (1941)