BİR ÖLÜNÜN ARKASINDAN
     
     Ey ölü, az daha yaşatmak isterdim seni,
     Habersiz bırakıp gittiğin evde.
     Giysen hazır duran terliklerini,
     Odalarda dolaşsan, öksürsen
     Toplasan bu yaz da bahçende yemişleri,
     Az daha ömür sürsen.
     Gözlerimin önünde hep boyun bosun,
     Nasıl girerdin şu kapıdan, memnun
     Şu iskemleye otururdun.
     Avuçlarımda, ılık, el sıkışın,
     Bana bakışın...
     Nasıl uzatırdın bana şu sürahiyi?
     Seyrederdik uçan bulutları, geçen gemileri.
     Nasıl son defa konuştun, son defa güldün?
     Nasıl öldün?..
     Nasıl öldü, Yarabbim, nasil öleceğiz?
     Hangi sonsuz geceler, iklimler geçeceğiz,
     Bundan sonra da bir gün aynı sofrada
     Oturacak mıyız bir daha!..
                                                     
     Ziya Osman Saba
     Geçen Zaman (1941)