BİLEMİYORUM 
     
     Bilemiyorum yıllardır neredeyim?
     Hergün yediğim ekmek, susayıp içtiğim su,
     Kolundan tutup gitmek istediğim kadın,
     Yaşamak kaygısı, gök hasreti, ölüm korkusu,
     Ve Rabbim senin adin!
     Yıllar var ki içindeyim hayatın.
     Anıyorum gençliğimi, özlüyorum çocukluğumu,
     Fakat bilemiyorum yarını.
     
     Bilemiyorum Rabbim, maksadını, kararını.
     Hepimiz işte dünyadayız,
     Yataktakı hastamız, topraktakı ölümüz;
     Neyiz, ne olacağız?
     Birşey bilmiyorum... Nefes almaktayım yalnız.
     Rabbim! beni yaratmışsın,
     İnsan şeklinde görünüyorum,
     Terlerim yazın, üşürüm kışın,
     Düşünüyorum, düşünüyorum...
     
     
     Ziya Osman Saba
     Geçen Zaman (1940)