IYILIK
                     -Yasar Nabi'ye-
     
     Sabah... Ah sükrederek çikmak geceden.
     Ayak bastigim kiyi, yeniden dogus.
     Sabah, beliren evim, bahçeler ve sen,
     Henüz uyuyan dallar, havalanan kus.
     
     Bu sabah bilmiyorum bu kirlar nere?
     Çamlardan çimenlere dökülen sükûn.
     Geçen ömrümü bana söyleyen dere,
     Sessizce yasamayi ögreten koyun.
     
     Bir yol basliyor gibi, ümitli, rahat.
     Tanrim! bu sabah içim senin eserin:
     Iyilik, teselliler, merhamet, sevkat...
     Içimde bir sabahin, o kadar serin.
     
     Bilinmez sevgililerle yikanan gögüs.
     Iyilik... Ürperisi vücutta ruhun.
     Iyilik... Beyaz koyun, gülümseyen yüz,
     Su bahar, mavi gökler, yemyesil sükûn.
     
     Bu sabah gözlerimle oksadiklarim,
     Hersey, bütün tabiat, agaçlar, dere,
     Ey bütün sevdiklerim ve sen ey Tanrim!
     Titrek elleri öpmek, kapanmak yerlere...
                                             
     Ziya Osman Saba
     Geçen Zaman (1937)