VÜS’AT O. BENER

1922 yılında Samsun’da doğdu. İlk, orta, yüksek öğrenimini Anadolu’nun çeşitli yörelerinde tamamladı. 1941-1978 döneminde kamu kesiminde görev yaptı. 1979-1992 döneminde bir sendikanın danışmanlığını yürüttü. Şimdi emekli. 1950 yılında New-York Herald Tribune gazetesi ile Yeni İstanbul gazetesinin ortaklaşa düzenlediği öykü yarışmasına katıldı. Dost adlı öyküsü dikkat çekti.1950-1957 döneminde yazdığı öyküleri genellikle Seçilmiş Hikâyeler, Varlık, Yeditepe dergilerinde yayınlandı. Bu öykülerden bir bölümü Dost adı altında (1952); bir bölümü Yaşamasız adı altında kitaplaştırıldı (1957). 1962 yılında ilk oyunu Ihlamur Ağacı basıldı, oyun Türk Dil Kurumu’nun 1963 yılı tiyatro armağanını aldı. 1977 yılında 29 öyküsü yine Dost adı altında, tek cilt halinde basıldı (2. Baskı). Öykülerinden, Dost Fransızca’ya; Batak Almanca’ya; İlki İngilizce’ye çevrildi; çeviren William Hickman, yazar hakkında bir inceleme yazısı da yayınladı. Öyküleri, yabancı ve Türk antolojilerinde yeraldı. Dost, 1986 yılında kitaplarına girmeyen öykülerini de içermek suretiyle yeniden basıldı (3. Baskı). Yazarın ikini oyunu İpin Ucu, 1980 yılında Abdi İpekçi Armağanı’nı bir başka yazarın yapıtıyla paylaştı. Daha sonra bu oyun da kitaplaştırıldı. İlk romanı Buzul Çağının Virüsü 1984 yılında basıldı. İkinci romanı Bay Muannit Sahtegi’nin Notları 1991 yılında basıldı. Siyah-Beyaz adlı kitabı 1993’te İletişim’de yayınlandı.