MEVLÂ'M ÇÜN YARATTI
    
    Mevlâ'm çün yarattı Ahmed'i nurdan              
    İnsan olan gelir nura çevrilir                   
    Böyle kurulmuştur bu çarh-ı devran             
    Mansur olan gelir dâra çevrilir                  
                       
    Yeğin sular dâim engine akar                     
    Pervaneler özün odlara yakar
    Serçe kanda olsa aslına çeker                    
    Bülbül olan gelir güle çevrilir
    
    Gümanlı gönülde nur mu eğlenir                 
    Cennet haricinde hur mu eğlenir                    
    Arısız kovanda bal mı eğlenir
    Arı olan gelir bala çevrilir
    
    Bir sürçmekle at ayağı kesilmez
    Bir suç ile âdemoğlu aşılmaz                     
    Bu yolu erenler kurdu basılmaz
    Yol ehli kandaysa yola çevrilir
    
    Pîr Sultan Abdal'ım yatır hastadır           
    Elinde gülleri deste destedir
    Âdemoğlu bir acayip nesnedir
    Muhabbetle tatlı dile çevrilir.
    
    Pir Sultan Abdal
    (PİR SULTAN ABDAL, haz. Memet Fuat, 1977)

(***) 
   Çün: madem ki
   Ahmed: Muhammed peygamber
   Çarh-i devran: dönüs çarki, zaman
   Yeğin: gür, baskın
   Kanda: nerede 
   Gümanlı: inancı tam olmayan
   Hur: huri
   Âdemoğlu: insan
   Yatır: yatar
   
   Mansur: Enel-Hak (Ben Tanri'yim) sözüyle ün salan Hallac-i
   Mansur adli sofi, sözleri seriata aykiri sayildigindan 10. YY'da
   Bagdat'ta öldürüldü.