KARIMA MEKTUP

                                      11-11-1933
                                      Bursa
                                      Hapisanesi

Bir tanem!
Son mektubunda:
"Basim sizliyor
                         yüregim sersem!"
                                            diyorsun.
"Seni asarlarsa
                 seni kaybedersem;"
                                 diyorsun;
                                         "yasiyamam!"
Yasarsin karicigim,
kara bir duman gibi dagilir hatiram rüzgarda; yasarsin kalbimin
kizil saçli bacisi
en fazla bir yil sürer
                 yirminci asirlilarda
                                  ölüm acisi.
Ölüm
bir ipte sallanan bir ölü.
Bu ölüme bir türlü
                      razi olmuyor gönlüm.
Fakat
emin ol ki sevgilim;
zavalli bir çingenenin
                   killi, siyah bir örümcege benzeyen eli
                                                     gecirecekse eger
                                                             ipi bogazima,
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
                                       bosuna bakacaklar
                                                      Nazima!

Ben,
alaca karanliginda son sabahimin
dostlarimi ve seni görecegim,
ve yalniz
yari kalmis bir sarkinin acisini
                                         topraga götürecegim...

Karim benim!
Iyi yürekli
altin renkli,
gözleri baldan tatli arim benim:
ne diye yazdim sana
                   istendigini idamimin,
daha dava ilk adiminda
ve bir salgam gibi koparmiyorlar
                           kellesini adamin.

Haydi bunlara bos ver.
Bunlar uzak bir ihtimal.
Paran varsa eger
         bana fanila bir don al,
tuttu bacagimin siyatik agrisi,
Ve unutma ki
daima iyi seyler düsünmeli
                     bir mahbusun karisi.

Nazim Hikmet