KARAKALEM İÇİNBozkır bilgeliği Çıplak dağların Düğümlenmiş yalnızlığı Su ve alev gizlenir Gözlerinde Koştuğu boşluk Suskunluğa dönüşür Duymaz Koşumlarında gezinen Horasan güneşini Başakların ılık nefesini Ve ayrılık türküsünü Ay ışığının Bir ufuk, yorgun bir akşamüstü Çizdi kirpiklerine -Parmakların arasında Soluk almadan duran Sabırsız ok Beklediğin çığlık- Beklediğin Kuşatıldığın boşluğu vurmak- Usulca gezindi kalem Yayı gerdi ve öyle bıraktı Tamamladı belirsiz bir hüznü Yüzünde Zamanın alevini söndürdü. Çevrildi sayfa Bekleme Çığlık ve nal seslerini