BÝLMEZ MÝYÝM HÝÇ...

Bilmez miyim hiç bütün bu sözler ne der ona
Bu sözler ve bu sözlerin içinde çýrpýnan uzaklýklar
Dolaþýyorum bir baþýma, ortalýkta kimsecikler yok
Kýyýlar da bomboþ, kýr yollarý da
Soluðumu duyuyorum ara sýra, bir onu duyuyorum
Duymuyorum belki de, biliyorum yalnýzca
Ayaklarýmýn altýnda yaban naneleri, kekikler
Yol kenarýnda bir kapý, tahta
Peki, kim yitirmiþ evini, ya da
Hangi yitikle yok olmuþ o yapý
Kimbilir
Vuruyorum yokuþ aþaðý, kýyýya
Bir taþýn üstüne oturuyorum
Ben oturur oturmaz
Çýkýyor kuytularýndan bütün görünümler
Ve ufak bir oyun oynuyor bana doða
Alýp alýp götürüyor gözlerimi býkmadan
Kýsalýp uzayan bir çift yýlan balýðýný andýran gözlerimi
Güneþin þavkýndan yuvarlanan çakýllara
Tam o sýra bir vapur yanaþýyor iskeleye uzun sürecek bir sonbahar taslaðý gibi
Denize yeni sürülmüs bir tarlaya benziyor, uyanýk, diri    
Ve iþin tuhafý bense
Alýþýyorum gittikçe
Her gün bir parça daha alýþýyorum yalnýzlýðýma
Ürperiyorum bir ara arkamdaki ayak sesinden
Ve bu yüzden mi bilmem
Durup bir süre çevreme bakar gibi yapýyorum
Sürüyle kus havalanýyor defnelerin içinden
Sürüyle, evet, hatýrlýyorum birden
Nicedir unutmuþum saymayý bile günleri
Daðýlýp gitmiþler herbiri bir yana
Kuþlar gibi, onlar da
Benimse ne gidecegim bir yer
Ne de özlediðim bir þey var
Öyleyse neden yazýyorum bu sözleri ona
Bu biraz sevdaya benzeyen, biraz da sevdasýzlýða
Böyle geliþigüzel, böyle kýrýk dökük
Sanki hiç kimselerin kullanmadýðý bir gün kalmýþ bana.

Uzun bir cumartesiyi hatýrlýyorum, saat on iki
Dalýp gidiyorum, düsünüyorum da, saat on iki
Bir sigara yakýyorum, bir kaðýda bir iki dize yazýyorum
Yerini iyi bilen, onurlu bir iki sözcük daha
Ama hiç kýmýldamýyor, akrep de, yelkovan da
Yani tam böyle birþeye benziyor zaman
Yýlgýn ve çarpýcý renkler içinde pek kýmýldamayan
Çýkageliyor sonra, saat on iki.

Anlýyorum
Yaþam elbette uzun biz duyabildikçe sevgiyi
Yalnýzca bunun için uzun
Yani sevgiyle de sevebilir insan, sevdayla da
Örneðin
Bir sevgiyi yontup onarmak için
Döðüþmek de sevgidir
Ve benim bildiðim kadarýyla
Her þeydir bir insan, her þeydir
Yalandýr kýsalýðý yaþamýn
Ve özellikle insan dediðimiz þey
Ýnançli bir insan soyunun parçasýysa.

Sonunda baþbasa kalýyoruz gene
Baþbaþa kalýyoruz doðayla ben
Ýþte az önce yaðmur da baþladý, cumartesi günlerden
On temmuz cumartesi
Bir vapur daha kalkýyor iskeleden
Ve yaðmur hýzlanýyor biraz
Uzanýp yatsam diyorum otlarýn üstünde çýrýlçýplak
Tam öyle yapýyorum
Þimdi yaðmuru seviyorum, þimdi yaðmuru seviyorum, yaðmuru seviyorum.

         
Edip Cansever

(Umut Þiirleri -- Turgay Fiþekçi)