Ervah-i ezelde evvelki safta (elest) hitabinda ben (belâ) dedim
Koyma beni anasirda gilafta canim cemaline müptelâ dedim.

Ruhlar ask deminde oldu mestane kimi küfre daldi, kimi îmane
Saf besaf olarak durdu dinane kâfirler lâ dedi ben illâ dedim.

Ne çare Kün emri zuhura geldi esya ve mahlûkat hep zâhir oldu
Her ervah kendini bir yolda buldu iman ü ikrari ben sana dedim.

Dertli çok himmetten irsad olmadi sensiz mahser yer küsat olmadi
Çok nebiye vardim imdat olmadi sefaat kânisin Mustafa dedim.

Haraba kul olduk bezm-i âlemde âbad olsak da bir olmasak da bir
Düstük çare nedir dâma âlemde âzat olsak da bir olmasak da bir. 

Ask oduna yanmis cigerkebabiz hicr ile giryaniz dide pür âbiz
Yapilmis yikilmis hane harabiz bünyat olsak da olmasak da bir.

Bir Sirin elinden ask meyin ictik Hak ile batili farkedip seçtik
Varlik daglarini deldik de gectik Ferhat olsak da olmasak da bir.

Ey Dertli âlemde biz sah-i diliz Haktan hakikaten âgâh-i diliz
Tarik-i esrara hemrah-i diliz irsat olsak da bir, olmasak da bir.

Sakiya meyinde nedir  bu esrar kildi bir katrasi mestane beni
Sarab-i lâlinde ne keyfiyat var söyletir efsane efsane beni.

Ref'et nikabini ey vech-i enver zulmette gönlümüz olsun münevver
Sarab-i lâlinin lezzeti dilber gezdirir meyhane meyhane beni.

Askinin çok bela gelir basina tahammül gerektir adu tasina
Sem-i ruhsarina, ask atesine yanmakta seyretsin pervane bani.

Bakmazlar DERTLI'ye algindir diye hakikat bahrine dalgindir diye
Bir saçi Leylâ'ya vurgundur diye yazmislar defter ü divane beni.

Girdan-i mihnette kapandin kaldin Vermedin bir yandan ses kara bahtim
Anladim gafilsin, uykuya daldin deli poyraz gibi es kara bahtim. 

Dertli