ŞU DİVANE GÖNÜL

Şu divane gönül bahar çağında
Bülbülüm amma ki ötemiyorum
Ceylanım kaıboldu geçti bağımda
Kement atıp fakat tutamıyorum 

Bana derler sen de gelgeç o yârdan
Halil gibi cismim kurtulmaz nârdan
Mansur gibi cesedim, dûr olsa dârdan
Ser veririm billâh geçemiyorum

Âlemin sözünden yandım yakıldım
Şükür aşkın katarına takıldım
Katre idim göl ummana akındım
Kem gözü zehirmiş içemiyorum

Aslım cismim ola ki şahı pevaç
Car köşe cihandan alırdı haraç
Bana derler DAVUR SULÂR gözün aç
Dumandır etrafım açamıyorum