SERENAD Kimdir bana gülümsiyen yeþillik balkonundan? Demek gecelerden sonra nihayet gün doðuyor. Bir gülüsündür gençliðimi döndürdü yolundan; Yanan þu alným elinin gölgesiyle soðuyor. Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme; Çok deðil evi barký terkedip sana uyduðum, Ancak sen tâzelikte gül yaraþýr pencereme; Uykusuz gecelerimde kokusunu duyduðum. Eðil bak suya, ordadýr güzelliðin, gençliðim. Sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasýn. Yorgun baþýmý göðsünde emniyette bileyim; Artýk taþlarýmýz ayrý çeþmelerden dolmasýn. Cahit Sýtký Tarancý (Otuz Beþ Yaþ, 1964)