SERENAD

Kimdir bana gülümsiyen yeþillik balkonundan?
Demek gecelerden sonra nihayet gün doðuyor.
Bir gülüsündür gençliðimi döndürdü yolundan;
Yanan þu alným elinin gölgesiyle soðuyor.

Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme;
Çok deðil evi barký terkedip sana uyduðum,
Ancak sen tâzelikte gül yaraþýr pencereme;
Uykusuz gecelerimde kokusunu duyduðum.

Eðil bak suya, ordadýr güzelliðin, gençliðim.
Sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasýn.
Yorgun baþýmý göðsünde emniyette bileyim;
Artýk taþlarýmýz ayrý çeþmelerden dolmasýn.


Cahit Sýtký Tarancý
(Otuz Beþ Yaþ, 1964)