KORKTUÐUM ÞEY Gün çekildi pencerelerden; Aynalar baþtan baþa tenha. Ses gelmez oldu bahçelerden; Gök kubbesi döndü siyaha. Sular kesildi çeþmelerden; Nerden dolacak bu taþ nerden, Nergislerin açtýðý yerden Ey kuþ uçurtmýyan ejderha? Ne yardan geçilir, ne serden; Korkuyoruum bu gecelerden. Bel bagladýðým tepelerden Gün doðmýyabilir bir daha. Cahit Sýtký Tarancý (Otuz Beþ Yaþ, 1964)