KORKTUÐUM ÞEY

Gün çekildi pencerelerden;
Aynalar baþtan baþa tenha.
Ses gelmez oldu bahçelerden;
Gök kubbesi döndü siyaha.

Sular kesildi çeþmelerden;
Nerden dolacak bu taþ nerden,
Nergislerin açtýðý yerden
Ey kuþ uçurtmýyan ejderha?

Ne yardan geçilir, ne serden;
Korkuyoruum bu gecelerden.
Bel bagladýðým tepelerden
Gün doðmýyabilir bir daha.


Cahit Sýtký Tarancý
(Otuz Beþ Yaþ, 1964)