HASRETÝNDEN PRANGALAR ESKÝTTÝM
    
    Seni anlatabilmek seni.
    Ýyi çocuklara, kahramanlara.
    Seni anlatabilmek seni,
    Namussuza, halden bilmeze,
    Kahpe yalana.
    Ard-arda kaç zemheri,
    Kurt uyur, kuþ uyur, zindan uyurdu
    Dýþarda gürül- gürül akan bir
    dünya...
    Bir ben uyumadým,
    Kaç leylim bahar,
    Hasretinden prangalar eskittim.
    Saçlarýna kan gülleri takayým,
    Bir o yana
    Bir bu yana...
    Seni baðýrabilsem seni,
    Dipsiz kuyulara.
    Akan yýldýza.
    Bir kibrit çöpüne varana.
    Okyanusun en ýssýz dalgasýna
    Düþmüþ bir kibrit çöpüne.
    Yitirmiþ týlsýmýný ilk sevmelerin,
    Yitirmiþ öpücükleri,
    Payý yok, apansýz inen akþamdan,
    Bir kadeh, bir cýgara, dalýp gidene,
    Seni anlatabilsem seni...
    Yokluðun, Cehennemin öbür adýdýr
    Üþüyorum, kapama gözlerini...
    
    AHMED ARÝF